تنها استفاده ای که اغلب ما از پوست موز سراغ داریم به فیلم های کمدی و زمین خوردن بازیگران مربوط می شود؛ اما محققان نشان داده اند، پوست این میوه درون آب به تصفیه کننده ای تبدیل می شود که از تمامی تصفیه کننده های شیمیایی شناخته شده، به مراتب مؤثرتر و کم خطرتر است. فلزاتی مانند سرب و مس می توانند از طریق زهکشی زمین های زراعی یا پساب های صنعتی به خاک و منابع آب شرب وارد شده و سلامتی انسان و دیگر جانداران را به خطر بیندازند. به عنوان مثال اثر مخرب سرب بر مغز و سیستم عصبی تأیید شده است.
در حال حاضر برای تصفیه آب و حذف فلزات سنگین از آن از موادی مانند اکسیدسیلیسیوم، سلولز و یا اکسیدآلومینیوم استفاده می شود. این شیوه جذب فلزات سنگین از آب پرهزینه است و عوارض جانبی بالقوه ای دارد که از حضور اسیدهای متعدد در گروه هایی مانند کربوکسیلیک و فنلیک که برای انجام این فرایند لازم هستند، ناشی می شود.
به گزارش نشنال جئوگرافی، او و همکارانش برای انجام این مطالعه پوست موز را خشک و خرد کرده اند و آنرا درون محفظه هایی از آب با تراکم بالای فلزات سنگین ریخته اند.بعد از مدتی پوست موز فلزات سنگین را به خود جذب کرده و مقدار فلزات سنگین را در آب کاهش دادند. روش دیگری نیز به کارگرفته شده که تهیه فیلتر از این پوست های خشک شده و عبور جریان آب از میان آن بوده است.
جالب است بدانید هر دو روش موفقیت آمیز بوده اند و پوست موز توانسته بهتر از تصفیه کننده های شیمیایی فلزات سنگین را از آب جدا کند و در خود نگهدارد.
http://abresantehran.ir/